Anno Domini 2003

 

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Drodzy Bracia w Jezusie Chrystusie Panu naszym, Eminencje, Ekscelencje,

kapłani wszystkich diecezji i parafii w Polsce    

Czas się wypełnił i bliskie jest przyjście Pana! Nawracajmy się i wierzmy w Ewangelię. Albowiem tylko ten, kto jest wierny Słowu Bożemu, Tradycji i  nauczaniu Ojca świętego może być spokojny, kiedy stanie przed Panem. Ten nie będzie dla niego Sędzią Sprawiedliwym tylko Miłościwym Zbawcą. Czy wszyscy mamy czyste sumienie i spokojne serce? Jeżeli tak, to wszystko jest tak, jak być powinno. Ale czy tak jest?

Kiedy przeanalizujemy obecną sytuację w naszym narodzie i państwie, a szczególnie w Europie i na całym świecie, to zobaczymy słabnącą wiarę, pogoń za mamoną, używanie uciech tego świata nie licząc się z Bożym Prawem, różnego rodzaju zboczenia, dewiacje, wzrastającą stale przestępczość. Rodzice i  nauczyciele w wielu przypadkach utracili autorytet u dzieci. Autorytetem dla dzieci i młodzieży są idole telewizyjni w stylu Jerzego Owsiaka i jemu podobnych, promujących całkowitą swobodę obyczajów, zachowań, spożywania alkoholu, narkotyków, tak zwaną wolną miłość, kończącą się w wielu przypadkach aborcją. Stale wzrastająca liczba rozwodów, rozbite rodziny, cierpiące dzieci. Do tego dochodzi jeszcze ciągle poszerzająca się strefa ubóstwa, ludzie schorowani i w podeszłym wieku nie mogą wykupić recepty z powodu braku pieniędzy (eutanazja ekonomiczna). Brak perspektyw na przyszłość, bezrobocie, bezwzględne wymagania pracodawców w stosunku do pracowników kobiet chcących mieć potomstwo (idziesz na urlop macierzyński, nie wracasz do pracy) powodują brak przyrostu naturalnego, a nawet w ostatnich latach jego spadek. Już powoli zaczynają się wyludniać szkoły, coraz mniej dzieci. Szczególnie to widać w małych szkołach, które są zamykane a nauczyciele zwalniani. Stale wzrastające bezrobocie, sięgające w oficjalnych statystykach prawie 20% – ponad 3 mln zawodowo czynnych ludzi nie ma pracy w Polsce. Do tego dochodzi tak zwane bezrobocie ukryte, szczególnie na wsi.

A co się stanie w najbliższej przyszłości w związku z integracją z Unią Europejską to możemy z dużą dozą prawdopodobieństwa przewidzieć, że sytuacja jeszcze bardziej pogorszy się, mówią o tym już nawet ci, którzy byli za wstąpieniem do Unii.

Pod względem moralnym Zachód osiągnął dno: aborcja na masową skalę, bez ograniczeń, prawie we wszystkich państwach Unii (oprócz Irlandii); eutanazja, prawo zezwalające na małżeństwa homoseksualne i adopcję przez nie dzieci. Legalizacja prostytucji jako zawodu, legalizacja niektórych narkotyków. Przyczyną tego wszystkiego jest zaprogramowane wyrzucanie Boga z serc i sumień ludzkich, zastępowanie Go wolnością bez granic, materializmem, konsumpcjonizmem, dążeniem do przyjemności za wszelką cenę. Opustoszałe kościoły, tworzące się na masową skalę sekty z najgroźniejszą z nich na czele to jest „New Age”. Czy my Polacy mamy stać się takim oto „wyzwolonym” państwem europejskim ze stolicą w Brukseli, z konstytucją bez Boga, uciemiężeni i uzależnieni ekonomicznie, i politycznie od naszych „wilkich braci” z Zachodu? Czy też stać nas na to, aby być państwem, narodem wiernym Bogu i Ojczyźnie, okupionej krwią wielu pokoleń. Oto stoimy w obliczu wyboru, w którą stronę pójdziemy: za uciechami tego świata, czy też za Bogiem i Jego Prawami. Wybór należy do kazdego z nas. Jednak jako społeczeństwo ludzi wierzących, pouczeni Prawem Bożym, Ewangelią, Tradycją i nauczaniem Ojca świętego jesteśmy zobowiązani do stanięcia w Prawdzie i pójścia za Głosem Bożym. Nasuwu się pytanie: czy my ten głos słyszymy? Czy nasze serca nie skamieniały w skutek grzechu? Patrząc na nasz naród i nasze państwo nasuwa się smutna refleksja, że tak wielu ludzi zatraciło swoją łączność z Bogiem. I to jest największy dramat współczesnego człowieka, bo cóż znaczy człowiek bez Boga? Dlaczego tak się stało? Przyczyn jest wiele, ale najważniejsza to ta, że ludzkie umysły opanowane zostały przez relatywizm moralny, zostało zatracone poczucie zła. Bardzo często dobro nazywa się złem, a zło dobrem. Można powiedzieć, że ten stan, ta choroba dotknęła tak wielu różnych ludzi, instytucji, państwo i Kościół, co jest wielkim bólem naszych serc. Oto stoimy w obliczu, kiedy to szatan jako ten wilk w owczej skórze przychodzi, aby porwać wielu, aby nakarmić nieświadomych trucizną swojego jadu. Oto mówi Pan: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5, 6). Czystość serc, intencji, działań jest warunkiem Bożego błogosławieństwa, Bożej łaski. Dlatego też my jako świeccy ludzie zwracamy się do Was kapłani: stańcie w obronie czystości serc wszystkich wiernych, stańcie w obronie czystości wiary, Tradycji i obyczajów! Niech naczelnym waszym hasłem będzie zawołanie: służyć Bogu i drugiemu człowiekowi w całkowitej ofierze z siebie dla Królestwa Bożego! Tak bardzo potrzeba dziś prawdziwych świadków Ewangelii Jezusa Chrystusa, głoszenia Słowa z mocą prawdziwej miłości. Prawdziwy pasterz to ten, który gotów jest oddać swoje życie za tych, którym służy, prowadząc ku zbawieniu wiecznemu. O pasterze, pasterze, czy tacy jesteście? Czy dobra tego świata nie przysłonily wam tego, co najważniejsze, zycia wiecznego? Chrystus cierpiąc na Krzyżu pragnie zbawić każdego człowieka, jednak wielu ludzi nie chce skorzystać z tej wielkiej Łaski i to jest wielki ból, wielkie cierpienie Chrystusa. Być tak jak Jezus Chrystus, ukochać do końca, oddać wszystko, aby ratować dusze ludzkie. Takich pasterzy chce mieć Jezus Chrystus! Jednak wielu pasterzy nie chce się zdobyć na złożenie ofiary z siebie, czyniąc tym samym swoją posługę nieowocną. A Pan Jezus mówi: „Poznacie ich po ich owocach” (Mi 7, 16). Owocem prawdziwej posługi duszpasterskiej jest gorąca miłość do Jezusa Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie wszystkich wiernych. A jak jest z tą miłością, wszyscy widzimy. Tak niewielu ludzi przystępuje do Komunii świętej. A spośród tych przyjmujących Pana Jezusa, jak wielu Jest nieświadomych, Kogo przyjmują do swego serca. A przecież Jezus jest Bogiem Wszechpotężnym, wiecznie Miłującym, Zbawicielem rodzaju ludzkiego przed Którym Aniołowie padają na twarz i wołają święty, święty, święty (por. Ap 7, 11). Majestat Boga Samego jest nie do pojęciu dla człowieka, tu potrzeba wiary w Słowo Boże, tu potrzeba przylgnięcia sercem do Miłującego nas Boga. Jak bardzo cierpi Chrystus, Który nie doznaje czci od Swojego stworzenia. Jak wielkim bólem Naszego Pana jest obojętność ludzkich serc na Wielką Miłość utajoną w Najświętszym Sakramencie. Obojętoość zawinioną przez brak odpowiedniej formacji prowadzonej przez kapłanów. Wy kapłani jesteście odpowiedzialni za wszystkich tych, którzy przez Boga zostali Wam dani, abyście ich prowadzili do Niebieskiej Ojczyzny.

Drodzy Kapłani, oto Jezus wzywa każdego z Was, abyście otworzyli serca na Jego Miłość, albowiem Nasz Pan chce każdego z Was uczynić szczęśliwym. Chce wlać w Wasze serca ogrom Swojej Miłości. Chce obdarować Was tak wieloma łaskami, chce abyście doznali jak słodkim jest Nasz Pan. Ta Jego Miłość rozlewa się na całą ludzkość, jednak tylko niewielu może jej doświadczyć, a to z powodu zamknięcia ludzkich serc. Pan Jezus chce otworzyć te serca, ale do tego potrzebuje Was, drodzy kapłani. To Wy jesteście tymi kanałami, którymi spływają łaski na lud wierny. To Wy macie być pochodniami Bożej Milości. Ta miłość ma płynąć w Waszych sercach, tak abyście mogli zapalać innych. Dlatego też rozpalajcie się żarem tej Miłości i prowadźcie lud wierny do Portu Zbawienia jakim jest Niebo. W płomieniach tej Bożej Milości spala się wszelkie zło, wszelkie herezje i nadużycia. Albowiem Boża Miłość uzdrawia a Duch święty oświeca i wskazuje Prawdę. Oto Prawda jest zagrożona, tak wiele zła wciska się do Koscioła. Dlatego potrzeba świadków Prawdy, którzy bronić jej będą aż do przelania krwi.

To Wy, umiłowani kapłani Pana Naszego Jezusa Chrystusa, wezwani jesteście do obrony Praw Bożych, Tradycji Kościoła rzymskokatolickiego i potrzeba Waszej wierności nauczaniu Ojca świętego Jana Pawła II oraz Jego poprzedników na Stolicy Piotrowej.

Oto Centrum naszej wiary, Sam Jezus Chrystus obecny w Najświętszym Sakramencie ołtarza jest znieważany. Nie możecie być obojętnymi wobec tego faktu. Dlatego stańcie w obronie czci Najświętszego Sakramentu. Nie pozwalajcie, aby Pan Jezus ukryty w świętej Hostii był niegodnie przyjmowany. I to zarówno jeżeli chodzi o postawę zewnętrzną jak i też usposobienie wewnętrzne. Oto Sam Bóg przychodzi do nas, do naszych serc. On chce przyjść do serc przygotowanych, czystych i pragnących zjednoczenia z Nim. A czy te serca takimi są? O tym z pewnością wie Bóg, ale jeżeli widzimy, że w tak wielu świątyniach w Polsce, i nie tylko, wierni przyjmując Komunię świętą nie czynią tego na kolanach, tylko w postawie stojącej, to czy takie osoby są w pełni świadome przed Kim stoją i Kogo do swych serc przyjmują? Odpowiedź jest jedna: nie są w pełni świadome, ale winę za to ponoszą kapłani. Albowiem tak wielu kapłanów pobłądziło, zamiast uczyć lud wierny, najwyższej czci Najświętszego Sakramentu, pozwalają spoufalać się z Bogiem w sposób, który ubliża Bogu. Czyż nie jest tak, kiedy to wierny staje przed Bogiem chcąc przyjąć Go do swojego serca i nie zamierza ugiąć kolan, to czyż nie mówi w ten sposób, że oto jestem równy Tobie? A gdzież jest znak równości pomiędzy Bogiem Wszechmogącym a nędznym człowiekiem? A przecież prawda jest taka, że my ludzie jesteśmy pyłem i prochem wobec majestatu Boga, Który skrywa się pod tą Kruszynką Chleba. I taki proch ma nie paść na kolana i w wielkim uniżeniu z drżeniem serca przyjąć do swojego serca Boga, Który z miłości do tego człowieka pozwolił się zamknąć w Tabernakulum pod Postacią Chleba, a teraz poprzez ręce kapłańskie przychodzi do człowieka, aby go przemienić w Siebie? O Wielka Tajemnica Bożej Miłości, któż zdoła Cię pojąć? Kto zrozumie tę Wielką Milość? Dlatego niech zamilknie wszelki język, otworzy się serce, zegną się kolana; niech dusza się łączy w uwielbieniu Boga, trwając w nieustannej kontemplacji Swojego Stwórcy, Pana i Zbawiciela.

Tylko Prawda się ostoi, wszelki fałsz i zakłamanie wcześniej czy później zostaną zdemaskowane. A ci, którzy się tego dopuścili zostaną osądzeni przez Najwyższego Sędziego, sądem nieubłaganym, sprawiedliwym – w oparciu o Prawdę.

Oto Pan nasz Jezus Chrystus chce, aby Jego Kościół był oparty na Prawdzie. Dlatego też wszyscy jesteśmy wezwani, aby świadczyć o Prawdzie, a w sposób szczególny kapłani. Dlatego też przyjmijcie te słowa i uczyńcie wszystko, aby Pan Nasz Jezus Chrystus, obecny w Najświętszym Sakramencie, był godnie przyjmowany, to znaczy z czystym sercem, na kolanach i do ust. A tymi, którzy podają mogą być tylko kapłani i diakoni.

Błagamy Was i prosimy, nie lekceważcie tych słów, albowiem one Prawdą, płynąc z głębi serca. Posłuchajcie tego wezwania, otwórzcie swoje serca, pozwólcie działać łasce! Oto czas jest krótki i bliskie jest przyjście Pana, nawracajmy się i wierzmy w Ewangelię. Amen.

Szczęść Boże!

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego oddani Bogu nade wszystko miłujący Prawdę

Patrz także: www.p-w-n.de , rozdział pt.: „PILNE”, punkt: „Koniecznie wydrukuj i rozpowszechnij!”